पाहूनी घे आरशातून तू स्वतःला
आरशातून काय दिसले आरशाला
मी घृणेच्या काजळाने रंगलेला
राहूनी आश्चर्य झाले कातळाला
खोल तो डोहांत होता संपलेला
डोळ्यांत तुझ्या काळीभोर
नभात सजते चंद्रगौर
डोळ्यांत तुझ्या चांदणसय
आणि खळं ओंजळभर
चांदण्यात भिजलेलं
डोळ्यांत तुझ्या ओलं घर
कौलांवरुन ओघळणारी
लावण्याची
दुधाळ सर
डोळ्यांत तुझ्या गर्द राई
डोळे तुझे रानभूल
डोळ्यांत तुझ्या जाई जुई
डोळे कळी डोळे फूल
डोळ्यांत तुझ्या स्वप्नं काही
चंद्राळलेली पाऊलवाट
खळखळणाऱ्या नादिकाठी
डोळ्यांत तुझ्या स्तब्ध घाट
डोळ्यांत तुझ्या काजळभरले
नीळाईचे किती रंग
डोळ्यांत तुझ्या गंधकेशरी
प्राजक्ताचे शारदसंग
डोळ्यांत तुझ्या घट्ट मिठी
डोळे तुझे किती भास
कधीकाळी पाणावलेले
गाभूळलेले हळवे श्वास
तुझे डोळे निळं आभाळ
नक्षत्रांनी गोंदलेलं
डोळ्यांत तुझ्या निःशब्द
पापण्यांनी कोंदलेलं
आठवांच्या अंगणात माझ्या
डोळ्यांमधला लपंडाव
जिथे तिथे अंगणभर
भरुन राहतो तुझा भाव
डोळे तुझे हिरवं गूढ़
पुष्कर आणि माणिकसर
डोळे तुझे गभीर भैरव
डोळे तुझे खिन्न स्वर
मला शोधत शब्दांमध्ये
मी तुझ्या पापण्यांवर
हरवलेली कविता माझी
डोळे तुझे तिचं घर
मज संपतात जेथे आसवे न्या कुणी
मी संपलो तरीही आसवे मज द्या कुणी
अपराध काय माझा मी झेलतो सरींना
समजून थेंब माझी आसवेही घ्या कुणी
डोळ्यांस बिंब माझ्या माझेच का रुचेना
नजरांस आज माझ्या नजरांतूनी पोळा कुणी
अस्पृश्य मीच वाटे हातांस काय माझ्या?
श्वासांस अस्तरे ही हलके अशी उसवा कुणी
कसल्या उरी दिल्या रे रक्ताळ वेदना तू
त्या वेदना अणि ते काळीजही नेता कुणी??
हो दीन आज आहे दारी तुझ्या जरी मी
हे दान आसवांचे सांगेल का मजला कुणी?
जन्मभराचा प्रवास संपून
क्षणबिंदूंची ओंजळ का तू
फिरण्यापूर्वी सांग फकीरा
सिमोल्लंघन केलंस का तू?
जगण्याच्या ओघात नव्याने
मरणाला ओळखले का तू?
गंधधुक्यातून सांग फकीरा
सीमोल्लंघन केलंस का तू?
दिसली का तुज वादळचीन्हे
शांततेच्या स्वरात काही?
क्षितिजाच्याही पल्याड आता
सीमोल्लंघन केलंस का तू?
सापडले का तुला तुझे जे
नभी प्रकाशाइतुके होते
दिसले तुजला काय फकीरा?
सीमोल्लंघन केलंस का तू?
अनासक्त निर्मोही असुनि
अव्यक्ताचा साधक का तू?
स्वतःत पाहून सांग फकीरा
सीमोल्लंघन केलंस का तू??
मृत्युही तू भिके घेतला
जन्माचा मग दाता का तू
आता सगळे लुटून गेले
सीमोल्लंघन केलंस का तू?